Αγαπητοί φίλοι και φίλες σας χαιρετώ και σας ασπάζομαι,

Απουσίαζα επί διήμερο στην Χαλκίδα για ένα βιασμό και τα ομορφόπαιδα είχαν ελεύθερο πεδίο δράσης, με αποτέλεσμα να στραφεί το ενδιαφέρον σε κάκτους, παλούκια, καμμένα τοπία και σπάνια θαλάσσια όντα.
Προς το σοβαρότερο τώρα και με αφορμή ένα μήνυμα μέλους της παρέας, το οποίο δεν στάλθηκε σε όλους μας, οπότε και δεν αναφέρομαι προσωπικά σε αυτό (το μέλος): Εχω την άποψη πως, στην μικρή μας παρουσία μεταξύ των εμβίων όντων, εκείνο που τελικά μετουσιώνει και οδηγεί την ύπαρξή μας (sic), δεν είναι τα λεφτά, το φαϊ και το ... (ως πρεσβεύει ο Καρβέλας και τα κοκόρια της παρέας) αλλά η αναζήτηση του Δισκοπότηρου της Γνώσης ενός εκάστου, η προσπάθεια του ανθρώπου να εμβαθύνει στην ψυχή και να εξεύρει τις απαντήσεις στις, όποιες, φιλοσοφικές του αναζητήσεις. Αρρωγός και σύμμαχος στην αναζήτησή του είναι ή πρέπει να είναι η κριτική σκέψη, ο εμπλουτισμός των γνώσεων, η συζήτηση και η καταγραφή απόψεων και γεγονότων. Η προσπάθεια βέβαια αυτή δεν μπορεί να γίνεται πάντα και παντού, αφού απαιτεί συγκεκριμένο χώρο, χρόνο και παρουσία ανθρώπων, με τα ίδια πνευματικά ενδιαφέροντα και παρόμοιους προβληματισμούς. Σε προσωπικό λοιπόν επίπεδο η συστηματική παρουσία μου στην Ιερότητα του Αγίου Ορους με έχει βοηθήσει και συνεχίζει να με βοηθά προς την κατεύθυνση αυτή. Βεβαίως είναι απαραίτητο να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ θρησκείας και θρησκευτικών, εν γένει, ερμηνειών από την μία και γνώσης από την άλλη. Η μελέτη και ερμηνεία της θρησκείας, η μελέτη και ερμηνεία των λοιπών θρησκειών, ο προβληματισμός μεταξύ των διαφορών τους, μολονότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες ανά τον κόσμο (Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός, Μουσουλμανισμός) ουσιαστικά πηγάζουν από τα αυτά κείμενα (Παλαιά Διαθήκη), τα οποία όμως οδήγησαν σε εντελώς διαφορετικές ερμηνείες και θεωρήσεις ασφαλώς και βοηθά και αποτελεί αφορμή για αναζητήσεις. Υπό την ανωτέρω θεώρηση πρέπει να ξεχωρίσουμε το Αγιο Ορος από την θρησκευτική του διάσταση, αφού είναι εκπληκτικό το πόσα φωτισμένα μυαλά ευρίσκονται εκεί. Διό και η αναφορά μου σε προηγούμενο μήνυμα πως αποτελεί μεγίστη εμπειρία ζωής η παρουσία κάποιου (όχι όμως για αστεεισμούς και γελοιότητες) στον συγκεκριμένο χώρο. Αρκεί να προβληματισθεί κανείς με το κατά πόσο είναι εφικτό για καθένα από εμάς να εγκαταλείψει την ζωή του και να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του απομονωμένος, με συντροφιά βράχους και βιβλία.

Παράλληλα όμως είναι απαραίτητο για τον καθένα μας να ζει και στην πραγματικότητα, με τις χαρές και τις λύπες της, με τους φίλους και τους γνωστούς του, με την δουλειά και την οικογένειά του. Και η παράλληλη αυτή ζωή του πρέπει να διέπεται από τους κανόνες και τις αξίες της συγκεκριμένης κοινωνίας, άμα τε και κοινότητας, στην οποία ζει και προσπαθεί να δημιουργήσει. Ασφαλώς και πρέπει να συμμετέχει στην ζωή αυτή και μάλιστα με τον τρόπο που ζουν και κινούνται και οι λοιποί άνθρωποι.Σε αυτήν την "φυσιολογική" του ζωή η προσπάθειά του πρέπει να υποκινείται και κατευθύνεται από αξίες και αρχές, ως τουλάχιστον τις εννοεί καθένας από εμάς (ευγένεια, φιλία, καρτερία κλπ). Στην καθημερινότητά μας αυτή έχουμε ως σύμβουλο ασφαλείας το γέλιο, την σάτιρα και την διάθεση να ξεφύγουμε κάποιες στιγμές από την ένταση της δουλειάς, το άγχος και το βάρος της αντιμετωπίσεως των προβλημάτων. Σε αυτές τις στιγμές το γέλιο και η σάτιρα μας ξεκουράζει και μας δίνει διάθεση να συνεχίσουμε και να "ελαφρύνουμε" από τις, όποιες, εντάσεις της ημέρας. Η σάτιρα, από την πλευρά της, δεν έχει κανόνες, υπό την ασφαλέστατη προϋπόθεση να μην θίγεται ο προς όν απευθύνεται.

Θεωρώ πως o άνθρωπος που αφιερώνεται μόνο στην μία ή την άλλη ιδιότητά του τείνει να γίνει ο τίτλος του παρόντος (ακούς Δημήτρη ;;;; - χιούμορ).

Υπό τις ανωτέρω σκέψεις ασφαλώς και συμβαδίζουν τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά μου, πολλώ δε μάλλον την στιγμή που ξαναβρίσκομαι με τους παλιούς μου φίλους, τους οποίους έχω χάσει από την ηλικία των δεκαοκτώ (18) ετών, οπότε και, εν πολλοίς, από την ηλικία αυτή συνεχίζουμε. Θα ήταν ιδιαιτέρως ευτυχές εάν διαπίστωνα πως, μεταξύ μας, υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι ασπάζονται τις απόψεις μου.

Ελπίζω να μην σας κούρασα με την φλυαρία μου.
Φιλιά σε όλους,
Νίκος Αλεξανδρής

Υ.Γ.1) Νίκο αυτό που πάντα μου άρεσε σε σένα ήταν πως είχες μία εναλλακτική θεώρηση των πραγμάτων, μάλιστα δε οι απόψεις σου είχαν την δική τους τεκμηρίωση. Οσον αφορά τους διαχωρισμούς ισχύουν τα κάτωθι: Η κόντρα κοκόρων - δικηγόρου τείνει να εκλείψει, αρκούσαν μόνο δύο αποκαλυπτικές φωτογραφίες για να εγκαταλείψουν την μάχη και να επιδοθούν σε ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και, σπάνιας ομορφιάς, όντα. Ο έτερος διαχωρισμός μεταξύ αγοριών - κοριτσιών υποβόσκει και δεν έχει εισέτι εκδηλωθεί (οι ενδιαφερόμενοι αρκούνται μόνο σε προειδοποιητικά πυρά), αλλά μήπως και η εν γένει ζωή μας δεν υποκρύπτει τον αυτό διαχωρισμό;;;;;;
Y.Γ.2) Δημήτρη μάλλον δεν κατάλαβες το νόημα του προηγουμένου ΥΓ μου, εσύ έχασες, απλώς είχα την γενναιότητα να παραδεχθώ την αξία σου ως ηττημένου.
Υ.Γ.3) Το παρόν κείμενο προσφέρεται για επεξεργασία και μετατροπή
Υ.Γ.4) Σοφία σου στέλνω τους χαιρετισμούς και την αγάπη μου
Y.Γ.5) Η φωτογραφία εξηγεί τους λόγους της εξομολογήσεώς μου, προς ελάφρυνση του κλίματος.