Αγαπητοί φίλοι και φίλες σας χαιρετώ,
Τα τελευταία χρόνια, όταν και ξεκίνησε το φαινόμενο της συναντήσεως των πρώην συμμαθητών (reunion) είχα πολλές φορές έντονη την επιθυμία να μπορέσουμε κάποια στιγμή και εμείς να ξαναβρεθούμε και να θυμηθούμε "τα παλιά" (όπως πχ όταν μου στέλνατε πίτσες στο σπίτι για πλάκα κωλόπαιδα). Βεβαίως δεν πίστευα πως τελικώς αυτό θα πραγματοποιηθεί, καθόσον τα χρόνια είχαν περάσει και ουδεμία σχετική πρωτοβουλία ευρίσκετο σε εξέλιξη. Ωσπου κάποια μέρα ....... ... μύρισε άνοιξη. Και μετά ήρθαν οι μέλισσες.
Ανακαλύπτω το blog της τάξης μας - οποία συναισθήματα νοσταλγίας, οποίες αναμνήσεις και μνήμες κατακλύζουν την ψυχή. (το νόμπελ λογοτεχνίας στο 4 παρακαλώ). Είμαι μάλιστα τυχερός, (το 2, το 14, το 25 το 30 και το 42 προτείνονται για τζόκερ αυτή τη βδομάδα).... αφού η ανακάλυψή μου (του τροχού, ή της φωτιάς ?) συμπίπτει με νέα προσπάθεια συναντήσεως, που ευρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι φανερό πως η επιθυμία τείνει να γίνει πραγματικότητα. (συνομωτεί όλο το σύμπαν γι αυτό - βλ. αλχημιστής)
Πράγματι, λίγες ημέρες μετά, φθάνει η στιγμή που θα ξαναδώ τους πρώην συμμαθητές μου και τις πρώην συμμαθήτριες. (σαν το παλιό καλό ελληνικό σινεμά) Εχω αλλάξει εγώ;;;;(θα ήθελες ε?). - έχουν αλλάξει εκείνοι;;;;;(μια χαρά είμαστε εμείς) - πόσους θα θυμηθώ και πόσοι θα με θυμηθούν;;;;; (ξεχνιέσαι εσύ?) Υπάρχουν στιγμές που, ποιητική αδεία, (το πούλι-τζερ είναι δικό σου) δεν βλέπω την ώρα να φθάσει η συγκεκριμένη ημέρα, όπως υπάρχουν και στιγμές που πλανάται το ερώτημα: και εάν η συνάντηση είναι φιάσκο, μήπως είναι προτιμότερο να παραμείνει κανείς με την νοσταλγία και την γλυκιά προσμονή;;;;; (που τέτοια τύχη)
Τελικώς η ώρα φθάνει και η ταπεινότητά μου (ξεχειλίζεις από μετριοφροσύνη ρε μπαγάσα) αφικνείται (πως την δουλεύεις την καθαρεύουσα)... στον χώρο συναντήσεως. Οι πρώτοι που βλέπω είναι ο Δημήτρης Βαγιανός (οποία δυστυχία ο πρώτος που βλέπω να είναι ο Δημήτρης - χιούμορ (καλά που το διευκρίνησες γιατί θα σε παρεξηγούσαμε ), ο Αλέξης Βουράκης (εδώ δεν έχει χιούμορ - Αλέξη φοβάμαι, δεν με παίρνει να πω κάτι σε βάρος σου (όχι νομίζω δεν πρέπει να υπάρχει κίνδυνος, είναι η περίοδος που γίνεται το αντιλυσσικό εμβόλιο), ο Γιώργος Δανιηλίδης (ούτε και εδώ έχει χιούμορ - θέλω να ταξιδεύω με ασφαλή αεροπλάνα (με η χωρίς χιούμορ σε όποιο αεροπλάνο και να επιβιβαστείς κανονίζω να σου βάλουμε ευχαρίστως μια βομβίτσα) , η Αννυ Αποστόλου (τι προσπάθεια χιούμορ να κάνω θα με φάει ο Βαγιανός) , η Σοφία Δημητρίου (αδυναμία μου από το σχολείο οπότε και εδώ δεν έχει σχόλιο) , η Σίσυ Βερελή (Σίσυ είσαι η μοναδική που μου απάντησες στα mail, άρα έχεις ασυλία). Σιγά - σιγά φθάνουν και οι υπόλοιποι κύριοι και κυρίες.
Η διαπίστωση είναι ίδια για όλους: ουδείς έχει αλλάξει (πέραν ανεπαίσθητων άμα τε και φυσιολογικών εμφανισιακών αλλαγών) - κατά το μάλλον ή ήττον ξαναβλέπω 18χρονα παιδιά (18χρονα οκεικ, αλλά ένα μικροπροβληματάκι με τη στύση το έχουμε Νίκο πρέπει να το παραδεχτείς) με τις ίδιες τρέλλες (είμαστε τρελές το ξέρω), τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες γκριμάτσες. Ο χρόνος στάθηκε γενναιόδωρος σε όλους. (υπερβάλλεις αλλά μου αρέσει όπως σκέφτεσαι…)
Η αρχική αμηχανία ξεπερνιέται αμέσως και η βραδυά κυλά απίστευτα όμορφα, σε σημείο που μέχρι και ο σοβαρός Διονύσης Αγγελάκης ¨τα δίνει όλα" στο χορό. Είναι χαρακτηριστικό πως ουδείς ήθελε να φύγει, ακόμα και την ώρα που συνοδεύαμε τις κυρίες στα αυτοκίνητά τους βρίσκαμε αφορμή για να παρατείνουμε την παραμονή μας (εκτός εάν η γοητεία της Λένας (νάτα μαααααας) επιδρούσε στους κυρίους της παρέας - Λένα ελπίζω να μην έχει βαρύ χέρι ο σύζυγος (όχι αλλά έχουν οι συμμαθητές. Αλέξηηηηηηηηηη). Σκοπίμως δεν αναφέρομαι στις υπόλοιπες κυρίες, αφού οι κύριοι - κοκόρια απεχώρησαν μόνοι τους και τις συνόδευσα εγώ (να αναρωτιούνται τι ακολούθησε). (έχω πεθάνει από την περιέργεια ρε γαμώτο).
Ας είστε καλά παιδιά, ειλικρινά η πραγματικότητα ξεπέρασε την φαντασία, σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου (αυτό ακούστηκε πολιτική δήλωση). (Κατάλαβα, στις επόμενες εκλογές θα τον δούμε σε κανα ψηφοδέλτιο του Βεργή ή του Καραζταφέρη όπως είπε και ο Αλέξης)
Υ.Γ. 1) Μια και είμαι ο μόνος που μένω στα Βόρεια Προάστεια (κουφάλα Αλεξανδρή μου έγινες αριστοκράτης) και η παραπομπή στον κίτρινο τύπο με φωτογραφίζει οφείλω να υπενθυμίσω στον Δημήτρη Βαγιανό πως δεν πρέπει να διαδίδουμε τα μυστικά των άλλων.
Υ.Γ.2) Οσο και να ενοχλεί κάποιους και παρά τις άοκνες αντίθετες προσπάθειές τους τελικώς εμένα προτίμησαν η Αννυ και η Σοφία για την επιστροφή τους (κουφάλα Βαγιανέ όσο υπάρχει Αλεξαντρής δεν πρόκειται να σταυρώσεις γκόμενα)
Υ.Γ.3) Η επόμενη συνάντησή μας δεν είναι υποχρεωτικό να γίνει στην καρδιά του καλοκαιριού και η αρχή του καλή είναι.
Υ.Γ.4) Δημήτρη - Γιώργο προσέχετε τις κινήσεις σας στην έκθεση - είμαι νομικός σύμβουλος κάποιων "κοριτσιών" που θα εμφανισθούν εκεί. (no comments) :-)))
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου